تفاوت تئاتر ایران با دیگر جوامع:
حال ما در جوامعی زندگی می کنیم که جمهوری اسلامی نام دارد که بدون شک کشور ما سعی در رواج فرهنگ هنری دارد که اسلامی است.او گاهی در رقابت با دیگر ملل با وجود سعی و تلاش بی اندازه،دچار بعضی از مشکلات و گاهی کمبود می شود که از نبودن تجهیزات لازم در ای زمینه و همچنین شرایط مناسب نشات می گیرد.
ما با این همه وجود محدودیت هایی از قبیل محدودیت بیان،حرکت و یا پوشش مانع فعالیت در این زمینه نمی شود.
بدون شک پوشش اسلامی به همراه این هنر بزرگ است که آن را با ارزش تر و زیبا تر جلوه داده استاما همه ی ما این را می دانیم که (حجاب محودیت نیست بکه مصونیت است)
اما روزی این هنر اسلامی ما در برابر آزادی جوامع دیگر سر بلند و سر افراز از میدان رقابت خارج می شود و به آنها ثابت می کند که حتی با وجود این محدودیت ها ما هیچ گاه نا امید نمی شویم.
اثر آتیش پاره
نقد مطلب بالا
به نظر من تفاوت بین تئاتر ایران با دیگر جوامع ،ربطی بر اسلامی بودن یا نبودن یا حجاب
و بی حجابی یا آزادی ندارد.ما درمورد اصل موضوع ،پایه و اساس کار می خواهیم صحبت کنیم .
و احساس می کنم که بعضی تئاتر ها و فیلم های ایرانی همه روی یک خط حرکت می کنند .آن کسی که بتواند از این خط خارج شود جایزه ی سیمرغ بلورین یا از این قبیل ها را کسب می کند.
البته ناگفته نماند که آن تئاتر ها یا فیلم هایی که روی یک خط حرکت می کنند ،فقط شیوه ی کار یا متفاوت ارائه دادن آنها با هم تفاوت دارد اما ما باز هم آخر آن را می دانیم.
درست مثل فیلم های هندی است که ما می دانیم چه اتفاق هایی می افتد . ولی خدا را شکراز رقص های هندی و کتک کاری های آن در تئاتر و فیلم های یک خطی ما کمتر دیده می شود واین باز جای شکر دارد.
بعضی ها عقیده دارند که تفاوت بین تئاتر های ایرانی با تئاتر های دیگر،مذهبی بودن آن است .این نظریه از نظر من و دوستانم اشتباه است .چرا ؟چون ممکن است آن ها هم مذهبی بسازند البته نه در مورد واقعه ی تاسوعا و عاشورا یا چیزهای دیگر ،هر چیز که به آن اعتقاد دارند .اما نکته مهم چه چطور ارائه دادن آن ،چه طور بازی کردن آن و چطور بیان کردن آن است.
تئاتر ها و فیلم هایمان هم شده است مثل رمان هایمان. مردم نیاز ندارند کلمه به کلمه را بخوانند یا گوش دهند چون می دانند که آخر داستان چه می شود. این مشکل ارائه دادن ها مردم را تنبل می کند ، بعضی ها می گویند یعنی چه مردم این یک ساعت نیمی که می خواهند فیلم تماشا کنند تا خستگی از بدن در کنند آن وقت بنشینند کلمه به کلمه را با دقت گوش دهند تا مبادا موضوع فیلم را نفهمند.
من و دوستانم به این آدم ها می گوییم شما نگران مردم نیستید شما از تنبلی ذهنتان است که این حرف ها را می زنید .واقعا چرا نباید همین سریال هایی که می گذارند دارای شخصیت های پیچیده باشد؟چرا باید مردم ما در فیلم نگاه کردن هم تنبل باشند ؟
چرا باید تفاوت بین تئاتر ایران را با جوامع دیگر بر گردن اسلام بیندازیم؟
(به امید روزی که ما هم سیمرغ بلورین بگیریم)
اثر ملنگی