بع بع
آدم ها:
قصاب
گوسفند
دونفر همراه
اسفند دود کن
کدخدا
صحنه
[بیرون آبادی قصاب به همراه دونفر و گوسفند در انتظار ورود کدخدا هستند که لحظاتی دیگر پس از ماه ها دوری به سبب سفر حجبر خواهد گشت.بع بع گوسفند بلند است]
قصاب:ناراحت نباش گوسفند عزیز الان کدخدا سر میرسه.
گوسفند:بع ...
قصاب: می خواهم تو را زیر پای کدخدا قربانی کنم.
گوسفند:بع...
قصاب:البته این کدخدا،کدخدای قبلی نیست،حالا دیگه شده حاج آقا کدخدا.
گوسفند:بع...
قصاب:پس تو هم خوشحالی که می خوای زیر پلی کدخدا قربانی بشی؟
گوسفند:بع...
قصاب:پس حالا که خوشحالی یک شرط دارم...
گوسفند:بع...
قصاب:شرطم اینه که وقتی می خوام سرت رو ببرم چشمات رو ببندی.
گوسفند:بع...
قصاب:می پرسی چرا؟خوب معلومه، اگه چشمات باز باشه ممکنه بترسی و زهره ات بترکد و گوشتت تلخ شود،حالا فهمیدی؟
گوسفند:بع...بع...
[در این موقع یک نفر منقل اسفند به دست وارد می شود و در پس او کدخدا،قصاب گوسفند را می خواباند و شروع به بریدن سر گوسفند می کند،گوسفند را سر می برد.]
قصاب:[به دو نفر همراه خود]پاهای گوسفند را بگیرید بالا،باید پایش را سوراخ کرده در آن پف کنیم تا پوستش راحت کنده شود.
[دو نفر همراه پاهای گوسفند را بالا می گیرند و قصاب شروع به سوراخ کردن پای گوسفند می کند و پس از سوراخ کردن رو به یکی از دو همراه می کند.]
قصاب:پس چرا معطلید آفتابه بیاور تا خون گردن گوسفند را بشوریم.
همراه:باشه..
[وی می رود و آفتابه می آورد]
قصاب:خوب حالا تو آب بریز و من گردنش بشورم.
همراه:بفرما...
[قصاب دهان گوسفند،به اصطلاح قسمت سوراخ شده ی گوسفند،را می گیرد و همراه آفتابه یآب را در میان آن خالی می کندو گوسفند از سردی ناگهان آب یکه خورده و برخواسته و می گریزد.]
ماموت کوچولو
وقتی لب هایم به یادت
روز و شب ها بسته مانده
وقتی دست های سردم
خسته و بی خانه مانده
در بهار آرزو ها
هر نگاهی را شکستی
با نسیم خستگی ها
هم صدا آسوده کشتی
بی نفس باید توانست
سال ها را بندگی کرد
با تو هستم بی نیازم
بی تو نتوان زندگی کرد
هر چه خواهم دور باشم
از نگاهت،خاطراتم
وحشتی در ذهن پاکم
من نه آنم،نتوان
آتیش پاره